تولد

فرداشب تولدم هست. دقیقا نیمه آذر. تولدی که هیچ شور و شوقی براش ندارم. تولدی که حتی حس خوبی تو دلم نمیریزه برعکس بقیه سالها. تولدی که حالم گرفته ست ولی سعی میکنم خوب باشم. اینکه خدا به ما یه لوبیا نداده. اینکه اطرافیان مدام تکرار و تکرار میکنند و با دعاهاشون رو اعصابت میرن. اینکه دلم میشکنه و ازش لوبیا میخوام و نمیده. اینکه حال بدم رو با خودش میگم و ازش میخوام تبدلیش کنه به حال خوب. اینکه التماس میکنم دیگه کسی رو از اطرافیانمون نبره و به خانواده مون عضوهای جدید اضافه کنه. اینکه چهله اذان برداشتم و باز هم با تضرع ازش میخوام فقط سلامتی بده به عزیزانم. نشون میده هستی تو قلبم تو جونم تو حال خوب و بدم. نمیدونم چی برای من نوشتی ولی خودت خوب میدونی بنده صبوری نیستم. تو برام عجله کن. تو برام این تولد رو به بهترین شکل در بیار.تو کاری کن بشم پر از حس خوب. تو کاری کن سال دیگه بابت مستجاب شدن همه ی ارزوهام از ته دلم شکرت رو به جا بیارم.