آخرین نفس های شهریوری

عجب تابستونی....!!!!!!!!!!!!! از اون تابستون های که هروقت یادش بیفتم شاید با یادآوری درد و رنجی که کل خانواده تو چند شب متحمل شدیم عذاب بکشم و با پایان گرفتن و به سامون شدن اوضاع و از همه مهم تر عروسی دختر خاله جان یه لبخند روی لبم بشینه....

روزها میگذره...روزهای به رنگ تابستون.... به رنگ گرمای شدید.... به رنگ واپسین سالهای دهه بیست....

و این روزهای شهریوری رو امان.... به قدری این روزها سر به هوا میشوم که انگار هنوز همون دختر کوچولو هستم با پیرهن صورتی کوتاه چین دار و موهای دو گوشی بسته که میتونه سرخوش و بیخیال بدوه و شاد باشه... و چرا من هیچ وقت بزرگ نمیشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟ و هنوز منتظرم که شهریور برای من چوب دستی جادوییش رو خارج کنه و ورد اجی مجی بخونه شاید معجزه شهریور برای من بزرگ شدنم باشه... 

این روزها بعضی وقتا با وجود همه بچگی هام میگم خدایا شکرت که هنوز بچه م که نمیتونم بزرگ بشم که زود فراموش میکنم که تو دنیایی کوچیک خودم غرق شدم و دلبستگی هامم داره هرروز کوچیک تر و محدودتر میشه ...عیبی نداره همه حرف های که زده میشه همه حرفا رو با شونه بالا انداختن هم میشه جواب داد کسی که تو متن زندگی من نیس.... کسی که نمیدونه من با این بچگی هام تونستم اینی باشم که الان هستم ... و بعضی وقتا مامان جان سری تکون میده و با چشمهای مهربونش میگخ بزرگ نشو مامان هیچ وقت... 

آخرین نفس های شهریوری برای من خلاصه میشه تو رویا کشیدن برای پاییز قشنگم، برای برنامه ریزی برای داشتن روزهای بهتر، آخرین نفس های شهریور خلاصه میشه تو باشگاه رفتن و کتاب خوندن و دیدن سریال محبوب مامان برای اولین بار... آخرین نفس های شهریور یعنی آخرین جمع شدن های دخترونه ی ما دخترخاله ها و آخرین حرفهای درگوشی... نسیم عزیزم امسال با متاهل شدنش شده غایب بزرگ این جمع شدن های دخترونه اما من از ته دل و عمیقا از خدا میخوام خوشبخت باشه و همسرش قدر همه ی خوبی ها و مهربونی هاش رو بدونه..... 

آخرین نفس های شهریوری من پر از دعای های خوب و بدیه که باید یک روز بشینم و با حوصله فکر کنم و بعضی ها رو توی صندوقچه بذارم و خیلی هاش رو به باد پاییزی بسپارم....

هم نفس من...