بهار پاییزی

چقدر تلخه که این روزا هرچی مینویسم از درد و سیاهیه، ایران این روزا داره روزهای سختی رو میگذرونه، دلار ، طلا و سکه هر ساعت قیمتش بالاتر میره،ارزش پول به شدت داره پایین میاد، حدودا ده روز دیگه تکلیف برجام مشخص میشه و به همین خاطر این روزا به جز مواد غذایی و پوشاک کالای دیگه ای خرید و فروش نمیشه،مردم به شدت بی رحم و منفعت طلب شدن، تو این اوضاع از چند روز پیش تلگرامم فیلتر شده و همه از فیلتر شکن استفاده میکنن. به مامان میگم هیچ پولی تو بانک نگه ندار همه رو سکه بخر کاری که همه مردم دارن میکنن و خوب به طبع قبمت سکه وحشتناک بالا رفته،همه مردم پر از نگرانی، ترس و اضطرابند و تنها حرفی که این روزا رد و بدل میشه اینه که اوضاع اصلا خوب نیس... 

و متاسفانه از اول امسال اوضاع خوب که نه افتضاح بوده و اگه با همین ریتم و سرعت ادامه پیدا کنه معلوم نیس تا دو سه ماه دیگه چی انتظارمون رو بکشه.... انقد همه دچار یاس و ناامیدی و بی اعتمادی هستن که نمیشه تو هیچ کلمه ای بیان کرد....

این روزا میشینم و به ایران فکر میکنم به خود ایران همین گربه لمیده خسته و سن و سال دار، اینکه چه اشک ها و لبخندایی از این مردم دیده،چه شادی و شکوه و اقتداری و در مقابلش چه ذلت و خواری ، چه جنگهای بیشماری و چه امنیت و صلح و سکوت دلپذیری، متاسفانه من تو دوره بدی تو این ایران عزیز زندگی کردم و احساس میکنم ایران با همون چشمای گربه ایش داره به سرنوشت هم نسل های من نگاه میکنه و ثبت میکنه این بهار پاییزی تر از پاییز رو....

هم نفس من...